Mi tam zakończenie się podobało :)
Nie wiem jak inaczej mógłby się ten film zakończyć. Chociaż w sumie i tak tą "biograficzną" historie tak ponaciągali, że jakby skończyło się jakimś ślubem czy czymś dużej różnicy by nie było...
Ale mimo to uważam, że zakończenie świetne. ;)

jak to bez morału? co wg Ciebie byłoby zakończeniem z morałem? ślub i happy end?
właśnie z morałem. że warto iść za głosem swojego serca a jednocześnie słuchać głosu rozsądku.. być w zgodzie z sobą, nie iść na kompromis tylko dla zaspokojenia społecznych obyczajów, "bo tak wypada". Mi się właśnie zakończenie podobało...

A ja żałuję, że na sam koniec nie okazało się, że Tom został wdowcem i wreszcie mógłby się ożenić z miłością swojego życia. Czuję niedosyt :)

dokładnie. czuć jakiś mały nie dosyt. ale ogólnie film bardzo sympatyczny;)

Ja tez liczyłam na takie zakonczenie :)

jakby nie patrzeć jest to biografia, więc sądzę, że film nie miałby sensu, gdyby zakończono go - nawet pięknym - kłamstwem.

Tylko, że właśnie jest w tym morał. Jane zależało na Tomie, ale nie chciała stać się przyczyną, dla której jego rodzina straciłaby dochód. Dla mnie było to z jej strony poświęcenie dla niego.

Muszę się z tobą nie zgodzić. Film miał większy morał, niż udało ci się w nim dopatrzeć, ale zostawiam to tobie i nie mam zamiaru ci jego znalezienia ułatwiać. Poza tym jak mieliby pokazać inaczej życie Jane, skoro ona została starą panną i szanowaną, zgorzkniałą panią pisarz?

właśnie dzięki takiemu zakończeniu filmowi dałam wyższą notę. Pięknie zamyka całość historii. I na dodatek to imię jego córki, nie przestał jej kochać. Jane przewyższała epokę, w której żyła, co widoczne jest nie tylko w jej powieściach, ale i pokazano w filmie. Nawet w dzisiejszych czasach miłość przegrywa, gdy żyje się w biedzie. Nie uważam, że Jane mogła go poślubić jako wdowca, bo tak nie było, w końcu to historia oparta na jej życiu. Tym filmem McAvoy przekonał mnie do swojej gry aktorskiej, w Pokucie zagrał gorzej. Ale i tak film Jane Austen żałuje jest lepszy od tego.

Ja również czuję lekki niedosyt z zakończenia ale nie licząc tej drobnej rzeczy ,uważam, że film jest wspaniały. No i Anne Hathaway świetnie pasuje do roli takich dziewczyn z tamtych czasów,ma taki typ urody. Poza tym inni aktorzy spisali się bardzo dobrze,film nie nudził(co najważniejsze) i ogólnie przyjemnie się oglądało:) nie wspominając o tym, że bardzo lubię filmy ukazujące życie ludzi z innych epok.

Przecież zakończenie to jest morał. Warto przypomnieć sobie scenę gdy Jane rozmawia z tym bogatym konkurentem do jej ręki i mówi, że nie może wyjść za mąż z miłości i nie może wyjść za mąż z rozsądku (czyli dla pieniędzy). Gdyby wyszła za mąż za Toma sprowadziłaby nędzę na jego rodzinę a na niego samego hańbę i bycie pośmiewiskiem społeczeństwa (tak jak zrobiła ta druga pisarka). A dla samych pieniędzy bez miłości też nie chciała brać ślubu.

Dziękuję ci, pomogłaś mi to jeszcze lepiej zrozumieć :)
Teraz wiem, że inaczej nie mogło być i to była jednak dobra decyzja... Ale chodzę z powodu tego filmu struta cały dzień i czuję, że to nie koniec :/ Jest mi ich TAK OKROPNIE ŻAL... Nie mogę tego przeżyć. Pomiędzy głównymi bohaterami była taka niesamowita chemia... uh. A James McAvoy doprowadzał mnie do obłędu! Wodziłam za nim oczami przez cały film! Oglądam z nim już któryś film. Na początku nie miałam pojęcia, co wszyscy w nim widzą, a teraz... Nie jest tak oczywiście przystojny, on ma w sobie coś niezwykłego...
Ale wiem, że film by mną tak nie poruszył, gdyby nie to zakończenie - odszedłby zapewne w zapomnienie jak większość banalnych filmów miłosnych.

morał jest, mądrości życiowe są... ale i tak nienawidzę scenarzystów i reżysera za to co zrobili Jamesowi, strasznie liczyłam na happy end i ślub, nawet gdyby to wyszło bardzo banalnie jako kolejne romansidło z hollywood... megalis, czuje dokładnie to samo, ale w moim przypadku McAvoy był miłością od pierwszego wejrzenia w ekran ;P

A ja właśnie uważam, że Jane mogła wyjść za Toma za mąż i wcale by nie zaszkodziło to jego rodzinie. A nawet jeśli to co? Rodzina nie umie sama się wyżywić, a jedynie żerować na synu najstarszym? Niech się biorą kurczę wszyscy do roboty, a nie wykorzystać najstarszego syna i brata. A pośmiewisko? Publiczny ostracyzm? Nikt nie powinien się z tym liczyć. Ludzie by gadali, bo by im zazdrościli. A tak co? On nieszczęśliwy, ona nieszczęśliwa. Wszyscy nieszczęśliwi. Oto do czego prowadzi GŁOS ROZSĄDKU reprezentowanych przez starych fanatyków i żałosne dewotki. A Jane to była zwykła, żałosna głupia krowa. Innych w swych książkach umiała pouczać, by walczyli o swoje szczęście. A sama co? Podła, żałosna hipokryzja. Lepiej żyć szczęśliwie, choć biednie i krótko, niż długo i nieszczęśliwie oraz bogato.

Pojęcia nie masz o realiach tamtych czasów chyba, skoro takie bzdety wypisujesz.

Realia tamtych czy innych czasów nie mają w tym wypadku najmniejszego znaczenia. Byli na tym świecie ludzie, którzy umieli walczyć o swoje prawdziwe uczucie, o wielką miłość. Umieli walczyć. Więc Jane Austin też by umiała walczyć, gdyby tylko chciała. Jeśli chodzi o mnie, to należy walczyć o swoje szczęście i nie liczyć się przy tym z kochaną rodzinką oraz tzw. pseudo głosem rozsądku. Poza tym film jest żałosny. Powstał na bazie domysłów nie mających wiele wspólnego z faktami historycznymi - podobnie jak ZAKOCHANY MOLIER oraz ZAKOCHANY SZEKSPIR. Dno przez duże D.